Een leuk weekje

Hoi allemaal,
hier weer een berichtje van ons. Er is veel gebeurd in een paar dagen tijd.
Het is gelukt met de tro-tro. De wielen uit de fiets, 2 fietsen op zijn kop achterin, wielen onder de bank, aanhanger op een zitplaats en wij ernaast. Wat een belevenis, alleen al hoeveel mensen er in passen en wat ze vervoeren. Hobbelde bobbel richting Ho-Hoe en uitstappen bij de afslag naar Tafi Atome, een apen reservaat. Fietsen weer in elkaar en 5 km gefietst naar de mona aapjes. Daar zijn we met een gids het dorpje rond geweest en hebben veel bananen gevoerd aan de aapjes. Ze eten zo uit je hand!
Toen weer op de fiets terug naar de hoofdweg en iets naar het zuiden afzakken tot een afslagje naar Paradise Mountain Lodge. Een hele pittige klim op het heetst van de dag was iets te veel van het goede voor mij, maar we zijn boven gekomen op een prachtig plekje.
De volgende dag hebben we een wandeling met de gids gemaakt naar een waterval. Dat was echt handen en voeten klauter werk. Erg leuk. We konden onder de waterval zwemmen en even afkoelen.
Zondags zijn we door de bergen over kleine weggetjes naar Togo gefietst. Dat was een hele beleving.
Om 6 uur vertrokken, het was toen al 23°. Om 7 uur wat drinken op een terrasje, waar iedereen al stom dronken was, dus maar snel verder. Eerst de Ghanese grens, dat was makkelijk. Toen een paar km niemandsland, waar ze touwtjes over de weg spannen bij politieposten. Je moet het maar weten en zien. Wij niet dus, dus we mochten ons keurig melden. Stoelen werden klaar gezet en wij in ons beste frans uit leggen wat we daar deden, waar we vandaan kwamen, waar we heen gaan, welk land kom je vandaan, wat doe je voor werk, enz. Toen de nieuwschierigheid gelest was mochten we zomaar verder.
Na een paar km was de Togolese douane, de meneer schreef veel op en wees ons erop dat het bijna kerst was, cadeau! Nee dus, echt niet! Hij liet ons vrij makkelijk gaan en we konden de grens over. Na een paar km komt een motor ons achterop, we moesten terug. Wij dachten al het ergste, hij wil geld, maar nee, hij was ons paspoortnummer vergeten op te schrijven. We mochten weer door.
We zijn doorgefietst naar Kpalime een stadje en hebben daar gepind, geen idee hoveel 200.000 CFA waard is en of we daar mee rond komen, en een bord spagetti bolognese gegeten. We moesten wel even wennen, hier rijden ze met moto's, 125 cc brommer taxi's. Heuvel af doen ze de motor uit om brandstof te sparen. Er zit een bestuurder voorop met bagage op de tank tussen zijn armen. Achter hem zitten 2 passagiers, soms nog met een kind en achterop nog bagage. Als ze ons voorbij komen, toet toet, bienvennue a Togo, allemaal achterom kijkend en volop zwaaiend.
Na het eten moesten we 12 km de berg op klimmen naar Klouto, een dorpje waar Monsieur Prosper de Auberge Papillon heeft. Er is een kamer voor ons, een emmer om je te wassen en om de wc mee door te spoelen. Meer heb je niet nodig. 's Middags is er een ceremonie. Monsieur Prosper is de chief van het dorp en is dat vandaag precies 18 jaar. Daarom is er feest, met drums en zang en drank. We mochten meedoen, dat was erg leuk.
We ontmoeten ook nog een jongen Agbo Agossi van Afrique-art. Hij maakt hele mooie batiken.
Maandags gaan we met een gids op pad en zien heel veel vlinders. Hij vertelt alles over natuurlijke medicijnen en verf uit de natuur en we picknicken bij een waterval. 's Middags leert Agbo mij een batik te maken, morgen ga ik hem afmaken. We kopen 4 doekjes bij hem, afrikaanse taferelen in moderne kunst op batik. Erg mooi!
Dinsdags gaan we met Prosper op pad en verzamelen spullen uit de natuur om later mee te gaan schilderen. 's middags bezoeken we nog een waterval.
Woensdags zijn we naar Mont Agu geweest, de hoogste berg van Togo. Daarna nog naar Julie een frans meisje dat in het weekend daar was, zij werkt bij Spiruline, waar ze van algen spiruline maken om kinderen met slechte voeding bij te spijkeren. Erg interessant.
's Avonds worden we uitgenodigd voor een drumfeest dat wordt gehouden voor een buslading Duitse toeristen. Er wordt gedrumd, gezongen en gedansd, er is ook een vuurspuwer.
Donderdags vertrekken we weer vroeg om over piep kleine stijle gravel paadjes door de bergen weer richting Ghana te rijden. Onderweg smeren we een broodje en een hele school loopt uit om te kijken hoe wij dat doen. Volgens de kaart gaat de route niet verder, maar volgens de locals wel. We gokken het erop en komen op een prachtig mountainbikepad uit, dat precies uitkomt waar we willen. Na 50 km en 1000 hoogtemeters komen we in Wli aan bij de Waterfall Lodge, een klein paradijsje met uitzicht op de bovenste waterval. De grensovergang ging byzonder makkelijk, ze vroegen niet eens om geld!
Vanmiddag gaan we naar de waterval waar we ook weer kunnen zwemmen. We moesten nu eerst ff naar de post, want we hadden wat naar huis gestuurd, maar er waren wat problemen, dus heeft de man van de Mountain Paradise Lodge hierheen gebeld dat 2 hollanders op de fiets zich even moeten melden. Maar ja, afrikaans postkantoor, ze willen pas zeggen wat het kost als ze de doos zien. 5 kg pakket naar NL kennen ze niet. Nou, dan maar niet.
Komende dagen willen we naar het noorden gaan fietsen over kleine weggetjes, het zal dus ff stil worden.
Groeten uit warm en zonnig Ghana, H en M