er gebeurt zoveel

Soms is het moeilijk te bedenken wat er in 4 weken allemaal is gebeurt, kijk je de ruim 600 foto's terug, waar was dat?
Met de bus naar Tamale, het is een hele lange saaie warme weg, dus toch maar met de bus. Leuk is anders, mensen zijn redelijk aggressief, de fiets is flink beschadigd boven op het dak, de km teller opnemers zijn verdwenen. Van 4 tot 4 onderweg, we zijn kapot en nog viezer als van een dagje fietsen. Als het ff kan doen we dat dus niet weer, en gaan we lekker fietsen.
Als je fietst hoor je onderweg de natuur, vogeltjes, krekeltjes, mensen roepen welcome, obroni, bey bey, where are you going, enz. Na tig km reageer je niet overal meer op. We vragen ons wel eens af, hebben die mensen niets beters te doen als 2 blanken op de fiets na roepen? Onze conclusie is, nee ze hebben echt niets te doen en wij zijn een hele attraktie die langs komt.

Mole park was een verademing, ff normale gesprekken met Nederlanders en Amerikanen. We hadden onze tent op willen zetten, maar waren toch wel blij met de laatste hotelkamer toen om 4 uur de Baboons op rooftocht gingen. Ik had een tasje met de kaarten en boeken van Ghana op het terras liggen, die liet ie gelukkig snel gaan omdat er niets eetbaars inzat en ik vond het tasje weer onderaan de berg. Stel je voor dat onze fietsen met tassen buiten stonden....... Een baviaan is groot, ik durfde hem niet weg te jagen toen ie er met de koekjes uit de rugzak van een nederlands meisje vandoor ging. En niet te vergeten een zwembad! heerlijk!

De mensen hier blijven vriendelijk, gister zijn we Kumasi ingereden, wat een feest. Al een paar dorpen voor Kumasi begon de file, wij konden er met de fiets makkelijk langs en tussendoor, tot een grote 4 baans rotonde, oeps!
Maar er was vanzelf iemand die uit zijn raampje naar de buurman riep en iedereen stond stil en wij met de fietsen over de rotonde. Perfect!
Toen kwam de markt. De markt in Kumasi is overal, langs de straat, op de straat, op het spoor, in gebouwen 3 hoog, tussen 2 weghelften, enz. Auto's toeteren zich een weg door de mensenmassa. Alles is te koop, kleding die wij in NL hebben ingezameld wordt hier verkocht, de schoenen ook, autobanden, onderdelen, eten, electronica, kunst, cd's, enz. We hebben gistermiddag over de markt gelopen en het duizelde me gewoon, die mensen, die indrukken. We hebben een Ghanees vlaggetje gekocht voor op de aanhanger en het cdtje van de NPP, de politieke partij die toch nipt verloren heeft maar een heel gaaf liedje heeft wat we al de hele vakantie horen.

Er gebeurt zoveel..........
Tamale was een verademing, een nette stad met zelfs fietspaden.
De wegen zijn goed, maar op de grote weg gebeuren erg veel ongelukken, veel klapbanden, maar ja ze overladen ook alles, de banden zijn de banden die bij ons zijn afgekeurd en hier verkocht worden.

De werkmentaliteit is hier raar. Je bouwt een hele mooie lodge, met restaurant. In het restaurant hangt 3 mens personeel over stoelen/tafels voor de tv. De radio is ook aan. We willen graag eten en drinken. Pffff. Noww? ja now. half uur later, komt er nog wat, nee je zei no. Nog maar eens proberen, en ja na enige tijd komt er wat.
Vanmorgen hadden mensen in het hotel brood besteld, er komt toast, maar geen beleg, nee het beleg is op. Ja dan hoeven we ook geen toast. Oh.

Er gebeurt zoveel.........
We zitten in een hotel met 1 badkamer voor 2 kamers, das ok. Tot je gaat douchen, er is geen water, wel licht. Als je dat meld dan moet je maar naar een andere badkamer, daar is wel water, maar geen licht, zaklamp maar mee. smorgens opstaan, ff wassen? nee, nu is er nergens water, moet toch poepen, jammer, dan maar stinken.

Er gebeurt zoveel......
als je pint krijg je alleen maar 10tjes. Nergens hebben ze wisselgeld. Ze proberen de rest te houden, nee dus, ga maar wisselen.

Je wilt pinnen, maar de Visakaart heeft kennelijk een limiet, dus we moeten euro's wisselen. In Hohoe kunnen we het bankgebouw niet in staat vol met mensen die geld willen halen ivm kerst. Nou we redden het nog wel, we wachten wel. Maar in Tamale moet er toch echt geld gewisseld worden, dus we trekken er een ochtend voor uit en staan bijna 2 uur in de rij om te wisselen. We krijgen 500 cedis voor 300 euro. Mensen staan in de rij voor 20 cedis, na ons is de rij 2x zo lang. Mensen verdienen hier zo'n 70-120 cedis per maand, 20 is dus best veel. Ze vertrouwen de pin niet, dus vandaar de rijen. Een broodje kost .5 cedis, cola ook, maar soms 1, zakje gefilterd water .5 liter is 0.05 kilo rijst is 2 , overnachting meestal rond de 15 cedis, eten rond de 5. Ghana is dus best een duur land ook voor Ghanezen.

Ach, er gebeurt zoveel.......
We houden wedstrijdjes met lokale Ghanezen op de fiets, zwaaien uitgebreid naar passerende motorrijders die achteromkijkend al zwaaiend en toeterend passeren. Roepen de hele ochtend goodmorning, proberen af en toe te antwoorden op where are you going, als is het antwoord ingekort tot South. We verbazen Ghanezen als we vertellen wat we allemaal al gefietst hebben. We proberen souvenier verkopers maar duidelijk te maken dat we op de fiets niets mee kunnen nemen en dat ook niet van plan zijn.

We hebben de duitse meneer van de Wli waterfall lodge geholpen zijn Laptop aan de praat te krijgen, wie er na 1 januari komt krijgt zijn rekening uit de computer ipv handgeschreven.

@ Erwin en Irene, uit ons bescheiden onderzoek is gebleken dat jullie onderzoek van afgelopen voorjaar niet erg nauwkeurig is geweest. De bedden bij de Wli waterfall lodge zijn inderdaad erg breed, maar het bed in het Gateway hotel in Nkwanza is nog breder. Na een dagje film kijken hebben we nauwkeurig vast kunnen stellen dat dit echt het breedste bed van Ghana is.

@Joke die al snel gereageerd had vandaag: Mijn rug houdt het wonderbaarlijk goed, ondanks alle verschillende bedden en veel fietsen. Natuurlijk was die slechte weg wel funest, maar na een dagje Molepark was het wel weer over. Ik merk wel dat bij het handen en voeten klimwerk naar sommige watervallen, ik wel erg stijf ben, grote op en afstappen zijn lastig en pijnlijk. Maar ja, na deze vakantie ben ik zo soiepel als wat.

Er gebeurt zoveel......
Het is moeilijk te bevatten dat we al/pas 4 weken onderweg zijn. We kunnen ook moeilijk inschatten hoe de rest gaat verlopen, wat we nog kunnen zien, waar we nog zin aan hebben. Drumles klinkt ook wel leuk, een resort aan het strand klinkt ook best aanlokkelijk. Kakum willen we nog zien, misschien nog een regenwout tegen de Ivoorkust grens aan wat niet zo bekend is. Maar dan moeten we nog 300 km terug naar Accra, minimaal 1 slavenfort aan de kust bezoeken om ons verleden te bekijken en ons diep te schamen.
Vanmiddag gaan we naar het culturele centrum in Kumassi, kunst bekijken, kijken niet kopen. Morgen is het zondag en dan is het normaal rustig op de weg en gaan we iets zuidelijker relaxen aan lake Bosomti. Dan zien we wel weer verder.

Ach er gebeurt zoveel.....
Ik weet het ook allemaal niet meer. We vermaken ons prima, komen wel tot de konklusie dat wij een groen landschap wel mooi vinden, dat we van rust houden, we worden ook een dagje ouder, haha.
Dat een leuk lokaal motortje hier 800 cedis kost, nieuw, een dt (off-road model) 1600 cedis. Als we nog eens gaan, is verschepen van motoren geen optie, dan nemen we flappen mee en kopen hier iets lokaals en rijden het naar huis. 125 cc is zat. Kopen is goedkoper als verschepen.

Ach er gebeurt zoveel..........