Plannen gewijzigd
Door: Margrieta
Blijf op de hoogte en volg Harold en Margrieta
24 Januari 2009 | Ghana, Accra
Ja, soms lopen dingen anders dan gepland. We waren ook al ruim 7 weken op reis en ik had nog geen gekke dingen gehad, zoals ik gewoonlijk altijd wel heb. Geen diaree, geen lekke band, geen..... helemaal niets. Het zal wel komen doordat we ieders een beschermengeltje van de familie van den Dool bij ons hebben, of misschien door het gelukspoppetje die we van Wilma hebben gehad, of misschien door de Boeddah met knapzak die in de fietstas meereist van Bep en Pije, maar ja,
Vorigeweek vrijdag had ik een raar bultje op mijn linker scheenbeen, muggenprik dachten we. Zaterdag was het een iets groterplekje, ontstekinkje dachten we, zalfje erop, gaat wel over.
Maandag morgen zijn we helemaal naar Cape Coast gefietst, wel 25 km misschien, en smiddags begon mijn been zeer te doen, er kwam wat etter uit, das mooi dan gaat het snel over. Dinsdag morgen zag het been er niet zo fraai uit, maar ff aankijken. Stukkie fietsen naar Kokum NP, Harold had een waypoint in de GPS. We gaan goed. En ik maar vragen, een beetje chagarijnig van de pijn, Kokum ligt toch in het noorden? Waarom fietsen we dan naar Accra in het oosten? Na 30 km klagen was Harold het zat en zijn we omgekeerd. Ff vragen, Ja Kokum ligt een heel andere kant op. Terug bij het strandhotel was een aardige duitse meneer die jaren voor het rode kruis in Afrika in de jungle in oorlogsgebieden had gewerkt. Hij was geen arts maar kon alle jungle EHBO zelf doen, tot hechten en snijden aan toe. Hij zag mijn been en heeft ons direct naar het ziekenhuis gestuurd. Waarschijnlijk een zwarte vliege prik, mijn been was van knie tot tenen ondertussen ontstoken.
Taxi aangehouden, wij naar het ziekenhuis. Eerst een loketje je inschrijven en 4 cedis betalen. Dan het briefje in een bakje en wachten tot je naam geroepen wordt. De zuster neemt je bloeddruk en gewicht op (ik ben niet afgevallen helaas). Dan wordt iedereen geroepen en wordt je op volgorde op houtenbankjes in de gang gepoot. Als je naar binnen mag dan kijkt de dokter even. Ik zeg nog ik mag geen NSAID's hebben. OK zegt de dokter. Dan naar de pharmacy, eerst ff 20 cedis betalen dan heel veel pillen. Zitten er ook NSAID's bij vraag ik netjes. Ja zegt de man trots, deze. Oh, ibuprofen, nou ja, laat maar. Ik neem alleen de antibiotica maar. Met 2 uur waren we weer in het hotel.
We overleggen bij het avondeten, ik moet een paar dagen met de poot omhoog en ga dan liever terug naar Ko-Sa. Alsof het zo wezen moet komt er een bekende meneer aanlopen die we in Ko-Sa ontmoet hadden. Hij werkt voor Haskoning aan een waterproject vlakbij Ko-Sa en stuurt de volgende dag een pick-up truck met chauffeur en laat ons naar Ko-Sa brengen. Mazzel!
We zitten nu alweer een paar dagen bij Ko-Sa, boekies lezen, puzzeltje maken, spelletje doen, ouwehoeren, enz. Harold is 2x wezen fietsen, 1x met Patrick 1 van de eigenaren van Ko-Sa en 1x alleen naar het waterproject, morgen (zondag) gaan we met 1 van de eigenaren toch nog naar Kokum met de auto, luxe!
Iedereen is erg zorgzaam, een duitse jongen is bijna afgestudeerd arts en checkt ff, de eigenaren houden alles goed in de gaten, ik mag achter hun pc ons reisverslag typen en jullie informeren, spaanse overlanders hebben een heel spaans ziekenhuis leeggeroofd aan verband en dat aan mij gegeven nadat ze eerst verteld hadden dat ze een beetje overbeladen waren.
Vandaag naar een apotheek geweest voor sterkere antibiotica, de Ghanese werkt niet goed. Het been ziet er al wel iets beter uit, maar niet veel.
Fietsen zit er voor mij niet meer in, maar er zijn slechtere plekken om met je poot omhoog te moeten zitten.
Het is wel koud geworden, we slapen snachts met ee t-shirt aan en liggen in de lakenzak onder een lakentje. Dit komt door de Harmattan winden uit de Sahara die tevens voor erg veel stof zorgen.
We beleven zoals je begrijpt niet zoveel meer maar vermaken ons opperbest.
We moeten nog een dagje naar CapeCoast om souveniers te kopen en zien hoe we uiterlijk donderdag in Accra komen, maar dat gaat helemaal goed komen, want iedereen wil helpen.
@Margot, ja gaaf van Gerben met zijn nieuwe brommer, Harold vind dat hij hem eerst ff moet testen. Touareg en OER das leuk, zeker omdat de OER voor jullie allebei leuk is. Stamppot doen we een keertje.
@Joke, als we terug zijn, gaan we denk ik het eerste weekend lekker thuis blijven, de stamppot houden we wel een keertje tegoet.
@Fred, foto's zullen we als we thuis zijn weer plaatsen, das makkelijker met sneller internet en natuurlijk kom je een keertje foto's kijken en verhalen horen en de hond in de pot vinden.
@Iedereen, bedankt voor al jullie leuke reakties, en tot in NL en kom eens alle ruim 800 foto's bekijken als je zin hebt.
Groetsels, M
Vorigeweek vrijdag had ik een raar bultje op mijn linker scheenbeen, muggenprik dachten we. Zaterdag was het een iets groterplekje, ontstekinkje dachten we, zalfje erop, gaat wel over.
Maandag morgen zijn we helemaal naar Cape Coast gefietst, wel 25 km misschien, en smiddags begon mijn been zeer te doen, er kwam wat etter uit, das mooi dan gaat het snel over. Dinsdag morgen zag het been er niet zo fraai uit, maar ff aankijken. Stukkie fietsen naar Kokum NP, Harold had een waypoint in de GPS. We gaan goed. En ik maar vragen, een beetje chagarijnig van de pijn, Kokum ligt toch in het noorden? Waarom fietsen we dan naar Accra in het oosten? Na 30 km klagen was Harold het zat en zijn we omgekeerd. Ff vragen, Ja Kokum ligt een heel andere kant op. Terug bij het strandhotel was een aardige duitse meneer die jaren voor het rode kruis in Afrika in de jungle in oorlogsgebieden had gewerkt. Hij was geen arts maar kon alle jungle EHBO zelf doen, tot hechten en snijden aan toe. Hij zag mijn been en heeft ons direct naar het ziekenhuis gestuurd. Waarschijnlijk een zwarte vliege prik, mijn been was van knie tot tenen ondertussen ontstoken.
Taxi aangehouden, wij naar het ziekenhuis. Eerst een loketje je inschrijven en 4 cedis betalen. Dan het briefje in een bakje en wachten tot je naam geroepen wordt. De zuster neemt je bloeddruk en gewicht op (ik ben niet afgevallen helaas). Dan wordt iedereen geroepen en wordt je op volgorde op houtenbankjes in de gang gepoot. Als je naar binnen mag dan kijkt de dokter even. Ik zeg nog ik mag geen NSAID's hebben. OK zegt de dokter. Dan naar de pharmacy, eerst ff 20 cedis betalen dan heel veel pillen. Zitten er ook NSAID's bij vraag ik netjes. Ja zegt de man trots, deze. Oh, ibuprofen, nou ja, laat maar. Ik neem alleen de antibiotica maar. Met 2 uur waren we weer in het hotel.
We overleggen bij het avondeten, ik moet een paar dagen met de poot omhoog en ga dan liever terug naar Ko-Sa. Alsof het zo wezen moet komt er een bekende meneer aanlopen die we in Ko-Sa ontmoet hadden. Hij werkt voor Haskoning aan een waterproject vlakbij Ko-Sa en stuurt de volgende dag een pick-up truck met chauffeur en laat ons naar Ko-Sa brengen. Mazzel!
We zitten nu alweer een paar dagen bij Ko-Sa, boekies lezen, puzzeltje maken, spelletje doen, ouwehoeren, enz. Harold is 2x wezen fietsen, 1x met Patrick 1 van de eigenaren van Ko-Sa en 1x alleen naar het waterproject, morgen (zondag) gaan we met 1 van de eigenaren toch nog naar Kokum met de auto, luxe!
Iedereen is erg zorgzaam, een duitse jongen is bijna afgestudeerd arts en checkt ff, de eigenaren houden alles goed in de gaten, ik mag achter hun pc ons reisverslag typen en jullie informeren, spaanse overlanders hebben een heel spaans ziekenhuis leeggeroofd aan verband en dat aan mij gegeven nadat ze eerst verteld hadden dat ze een beetje overbeladen waren.
Vandaag naar een apotheek geweest voor sterkere antibiotica, de Ghanese werkt niet goed. Het been ziet er al wel iets beter uit, maar niet veel.
Fietsen zit er voor mij niet meer in, maar er zijn slechtere plekken om met je poot omhoog te moeten zitten.
Het is wel koud geworden, we slapen snachts met ee t-shirt aan en liggen in de lakenzak onder een lakentje. Dit komt door de Harmattan winden uit de Sahara die tevens voor erg veel stof zorgen.
We beleven zoals je begrijpt niet zoveel meer maar vermaken ons opperbest.
We moeten nog een dagje naar CapeCoast om souveniers te kopen en zien hoe we uiterlijk donderdag in Accra komen, maar dat gaat helemaal goed komen, want iedereen wil helpen.
@Margot, ja gaaf van Gerben met zijn nieuwe brommer, Harold vind dat hij hem eerst ff moet testen. Touareg en OER das leuk, zeker omdat de OER voor jullie allebei leuk is. Stamppot doen we een keertje.
@Joke, als we terug zijn, gaan we denk ik het eerste weekend lekker thuis blijven, de stamppot houden we wel een keertje tegoet.
@Fred, foto's zullen we als we thuis zijn weer plaatsen, das makkelijker met sneller internet en natuurlijk kom je een keertje foto's kijken en verhalen horen en de hond in de pot vinden.
@Iedereen, bedankt voor al jullie leuke reakties, en tot in NL en kom eens alle ruim 800 foto's bekijken als je zin hebt.
Groetsels, M
-
24 Januari 2009 - 20:05
Erwin En Irene:
Oei, Is het dan toch "verplicht" om sjit mee te maken op reis. Beterschap maar en blijf genieten. -
25 Januari 2009 - 08:20
Wil Van Den Hoek:
He, Margrieta, hoop dat je pootje goed geneest. Doei, Wil. -
25 Januari 2009 - 08:27
Roos:
Dat is balen, maar gelukkig niet aan het begin van de reis...
Maar ik zie je al helemaal liggen in een hangmat met een cocktailtje lekker verwend worden ;-))
Nog heel veel alternatief plezier gewenst. -
25 Januari 2009 - 10:24
Ouders Tijssen:
Margrieta,niet ziek worden.Houdt de moed er in.Wij zijn op de boerderij van Arja t|m.26|1.Veel zon en tot Vrijdag.a.s.Groeten van ons allen. Veel liefs,
Pa en Ma -
25 Januari 2009 - 12:02
Joke:
Margrieta, dat is balen! Maar jou kennende hoort het er ook wel bij. Wat was het geweest als jij zonder kleerscheuren deze 8 weken door was gekomen, dan was je jezelf niet meer geweest.
Gelukkig dat het aan het eind van je vakantie is en hopenlijk helpen de nieuwe medicijnen beter.
En, je kunt beroerdere plekken treffen waar je rust moet houden.
Mag je wel vliegen met je been? Geeft dat geen problemen? Heeft Harold nog wat leuke routes in de buurt waar hij zich op uit kan leven? Kan hij wel eindelijk fietsen zonder kar.
Wat fijn dat iedereen jullie zo wil helpen. Dat is altijd fijn als je in een vreemd land bent. En goed dat je zelf zo allert bent welke medicijnen je krijgt.
Sterkte nog met je been en jullie beiden alvast een goede terugvlucht gewenst. We kijken er naar uit jullie weer te kunnen begroeten. Je zult jezelf niet tegen komen zoals ik bij thuiskomst, maar als je bekenden ziet weet je ook dat je goed zit.
Liefs,
Joke -
25 Januari 2009 - 17:10
Karin:
Nou, balen. Maar gelukkig aan het einde van de trip. Heb je toch zo'n beetje alles gezien wat je wilde zien toch? Hopelijk slaat de nieuwe antibiotica snel aan en kun je met een normaal been thuiskomen. We wensen jullie alvast een goede terugvlucht en sterkte met het wennen thuis. Geniet nog even de laatste dagen en ... hasta la pasta. Groetjes en een dikke kus van Peter&Karin, Kelly, Daphne, Noah, Luke en Imre. -
26 Januari 2009 - 08:42
Ray:
Hi H & M,
niet afgevallen???
Had je een spanband aan Harold zijn fiets dan?
Dat vreet toch calorieen dat fietsgedoe.
Bij ons geen stamppot (daar kom je toch niet voor thuis)maar gewoon lekker eten,dus kom maar langs.
Wij hebben ook alweer woeste plannen om naar Zuid Amerika te gaan met de motoren.(december en januari)
Dat is het gevaar van dit soort reisverslagen zoals van jullie:
aanstekeijk zoals die vlieg op jou been.
Tot gauw
Ray -
28 Januari 2009 - 18:18
Rodney & Susan:
Heb jij weer, jammer maar gelukkig is die er nog niet af. We zien naar jullie terugkomt uit en naar alle 800 foto's uiteraard. Vandaag de nieuwe track binnengekregen. Harold, bedankt, je hebt het keurig verwoord. Jammer alleen in jouw aller glorie. Heb nog een appeltje te schillen met je ;-) Tot snel!gr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
