Het is voorbij

Ja, daar zitten we dan, de kachel op 25, dikke truien aan, brrr.
Vorige week dinsdag belde de verzekering door dat we definitief woensdag avond met een rechtstreekse vlucht van de KLM naar huis konden. Jippie. Harold heeft alles ingepakt, Patrick moest toch naar Accra en heeft ons meegenomen. Een uurtje of 4 deden we over de 160 km. En het was nog rustig op de weg! Ik heb lekker liggen slapen languit op de achterbank.
Eerst even de dozen ophalen en inpakken bij Melvin. Dat was zo gepiept. Nog even naar een luxe supermarkt, daar hadden ze heerlijke appeltaartjes, hmmmmm.
Toen op naar het vliegveld, alles op de karretjes, Patrick hielp mee. Eerst naar de KLM balie, die regelden een rolstoel, Harold en Patrick regelden de rest terwijl ik lekker zat. Dan maar wachten, iemand komt mij ophalen om naar het vliegtuig te brengen, hij gaat ook voor mij alvast langs customs om de juiste stempeltjes te halen, zodat ik de snelle route kan nemen.
Zo wordt ik bij het vliegtuig afgeleverd. Ik heb 2 stoelen voor elkaar. Vroeger kon de rugleuning van de stoel plat, nu door alle electronica niet meer, dus krijg ik een andere plek en een poef voor mijn been. Das mooi geregeld.
Op Schiphol staat een rolstoel klaar, maar is er niemand om te rijden, dus doet Harold dat. Het is het lang wachten op de bagage, maar als we door de deur lopen (2 karren bagage en 1 rolstoel is wat veel voor Harold alleen) staat de familie al te wachten. Gezellig!
We drinken een kopje koffie en gaan richting Eerbeek.
De familie Rohde heeft goed voor de beestjes gezorgd, Casper en Odi zijn net rolmopsen! We nemen afscheid en bedanken ze voor de goede zorgen en kruipen in bed. Lekker slapen na een nacht vliegen.
Om 14.30 uur heb ik een afspraak bij de huisarts, pa en ma taxieen nog even das wel makkelijk want bij Harolds auto heeft de accu het begeven.
De dokter neemt een monstertje wat op de kweek wordt gezet en ik krijg nieuwe peneciline, de 4de in 1,5 week. Ik moet met mijn been omhoog tot de ontsteking weg is.
Ik heb sinds de operatie geen pijn meer, daarvoor kon ik amper op het been staan, maar dat maakt het wel lastig om stil te blijven zitten. Gelukkig lijkt de ontsteking wat minder te worden. Hopenlijk is het einde van de ontsteking in zicht.

We moeten weer enorm wennen, Harold is wat grieperig, ik heb het de hele dag steen koud, en ik kom niet eens buiten.

We kijken terug op een super mooie reis, het was echt geweldig. Een heel mooi land, vriendelijke mensen, veel gezien en beleefd, het fietsen ging heel goed en is echt een leuke manier van reizen, je hebt zo heel veel contact met de locale bevolking.
Er is maar 1 probleem: het smaakt naar meer!

Ik zit de afgelopen dagen met mijn been op een krukje schuin voor de computer, nu we weer snel internet hebben is het veel makkelijker foto's te plaatsen. Ik heb ruim 100 foto's aan deze site toegevoegd en 6 of 7 filmpjes. Kijk dus nog eens rustig rond. Wie alle 541 foto's wil zien die zijn overgebleven na een snelle selectie kan op onze fotosite kijken:
http://www.baghira.smugmug.com/gallery/6783471_LbHbb#465519812_sT7E3

Wie alle verhalen bij de foto's wil horen komt maar een keer een bakkie doen.

We vonden het erg leuk jullie reakties te lezen. Bedankt!

Groetjes, Harold en Margrieta